قورباغه و آب داغ

قورباغه و آب داغ

مطالعات زیست شناختی نشان داده اند که اگر قورباغه ای را در ظرفی بیندازیم و آن ظرف را با آب محیط زندگی اش پر کنیم ؛‌و بعد آب را آرام  آرام گرم کنیم ؛ قورباغه سر جایش می ماند و هیچ واکنشی نسبت به افزایش تدریجی حرارت (‌تغییر محیط )‌نشان نمی دهد .تا اینکه آب به جوش می آید و قورباغه می میرد . شاد و پخته می شود .

از سوی دیگر ،‌اگر قورباغه ای را در ظرفی پر از آب جوش بیندازیم ،بی درنگ بیرون می پرد . سوخته ،‌اما زنده است !

گاهی ،‌ما هم مثل قورباغه آب پز می شویم . متوجه تغییرا ت نیستیم .فکر می کنیم همه چیز روبه راه است و یا شرایط نامطلوبی که درآنیم گذر است . به سوی مرگ می شتابیم ،‌اما همان طور آرام و بی تفاوت ، در آبی که مدام گرم تر می شود باقی می مانیم .

 سرانجام می میریم ، شادو پخته ، بی آنکه متوجه تغییرات اطراف مان شده باشیم . قورباغه های آب پز نمی فهمند که همراه با کارایی (‌درست انجام دادن کارها ) باید موثر باشند ( کارهای درست انجام دهند )‌. و به این منظور ،‌باید مدام رشد کنیم ،‌باید فضا را برای گفت و گو ، برای ارتباط با دیگران ،‌مشارکت و برنامه ریزی ، و رابطه ی صحیح باز کنیم . مبارزه ی بزرگ تر این است که بتوانیم به افکار دیگران احترام بگذاریم . قورباغه های آب پزی وجود دارند که فکر می کنند هنوز اطاعت مهم ترین عامل زندگی است ، و نه رقابت : 

به کسی که می توانیم دستور بدهیم واز کسی که قدرت دارد ، اطاعت کنیم . کجاست زندگی حقیقی ؟ بهتر است نیم سوخته از شرایطی بگریزیم ،‌اما زندگی کنیم و آماده ی واکنش باشیم .